مقایسه خودکارآمدی در سالمندان ساکن و غیر ساکن آسایشگاه سالمندی شهرکرد

مقدمه و هدف: خودکارآمدی با ابعاد روانشناختی زندگی سالمندان از جمله سلامتی و کیفیت زندگی مرتبط می باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی مقایسه خودکارآمدی در سالمندان ساکن سرای سالمندان و غیر ساکن در شهرکرد انجام شده است. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی از نوع توصیفی مقایسه ای بوده است. نمونه مورد مطالعه 100 نفر از زنان و مردان بالای 60 سال بودند . جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه خودکارآمدی شرر استفاده شد. داده ها پس از جمع آوری با استفاده از نرم افزار spss ویرایش 16 مورد تجزیه ، تحلیل قرار گرفت. یافته ها: بر اساس نتایج، میانگین و انحراف معیار خودکارآمدی در سالمندان ساکن در خانواده 11/48±51/76 و در سالمندان ساکن در آسایشگاه سالمندی 5/26 ±48/44 بود. همچنین در سالمندان ساکن در آسایشگاه سالمندی بین نمره خودکارآمدی با جنس ( p=0/035)، محل سکونت (p=0/041)، گروه سنی (p=0/025) و رضایت از سرای سالمندان ( p=0/048)، همبستگی معنی داری دیده شد. نتیجه گیری: با توجه به پایین تر بودن میانگین نمره خودکارآمدی سالمندان در آسایشگاه سالمندی ضرورت توجه بیشتر مسئولین خانه های سالمندی به نیاز های سالمندان و آموزش های همگانی ترویج فرهنگ نگهداری از سالمندان در کانون خانواده از موارد بسیار مهم و اساسی است.